روز به روز به تعداد آدمهایی که انگاری دعاشون رو گم کردن*داره اضافه میشه!من میدونم شرایط زندگی شاید خیلی لذتبخش نباشه و حتی شاید آزار دهنده باشه.میدونم که هر کسی یه طاقتی داره و یه جایی میبره.میدونم که وقتی حتی کوچکترین و پیش پا افتاده ترین شرایط زندگی بر وفق مراد نباشه، نمیشه توقع داشت اون آدم حالش خوب باشه و بگو بخند کنه و بشکن بزنه.منتهی اینکه انقدر سریع تغییر فاز بدی، خیلی خوشایند نیست.نه برای خودت و نه برای اطرافیانت!همه این شرایط بالا شامل خود من هم میشه.تازه از اونجایی که من یک مهر ماهی اصیل هستم، تعادل خاصی توی کارهام و احساساتم ندارم.یعنی میخوام که داشته باشم ولی خوب...خیلی وقتها از دستم درمیره.میبینی یهو حالم بدبده و دارم داغون میشم و همش دارم از خودم حال بد و انرژی منفی میفرستم بیرون، بعدش یهو در یک چشم بهم زدنی میبینی هایپر هایپر میشم و در حال جیغ و داد و بشکن زدن هستم.آره منم مثل خیلیهای دیگه بعضی وقتها دعام رو گم میکنم.البته سعی می کنم بیشتر مواقع دعام رو پیدا کرده باشم.چون وقتی گمش میکنم انقدر بیحال و کسل میشم که نه خودم میتونم قدم از قدم بردارم و اثر خیلی بدی هم روی محیط اطراف و آدمهاش میذارم.(قبلا چند نفر بهم گفته بودن که انرژیم زیاده.چند وقت پیش هم مربی یکی از کلاسهایی که میرم بهم همین رو گفت و تاکید کرد سعی کن همیشه حالت خوب باشه و حتی اگه خوب نبودی هم خیلی وا نده.چون اونجوری هم خودت بدتر حالت خراب میشه و هم از اونجاییکه سطح انرژیت خیلی بالا هست روی محیط هم اثر بدی میذاری و حسابی خراب کاری می کنی!)مساله اینه که من وقتی حالم خرابه و به قولی دعام رو گم کردم، مدت کمی توی اون حالم می مونم.ولی فکر کنم اثری که روی بقیه میذارم خیلی بیشتر از اون مدتیه که خودم توی اون حال خرابم می مونم!خلاصه کلام اینکه امروز عصر هم یه آدم دعایی دیگه که انگاری یهو دعاش رو گم کرده بود رو پیدا کردم.البته گم نشده بود که پیداش کنم.بلکه فهمیدم که بللللله، ایشون هم دعایی هستن و هی دعاشون گم میشه و پیدا میشه.منتهی وقتی دعاشون پیدا میشه، همه چیز خیلی نایس و گوگولیه .ولی امان از وقتی که اون دعا گم میشه...پووووف...حتی سلام علیک کردن باهاش هم سنگینه و احتیاج به فکر کردن داره که چه جوری سلام علیک کنی باهاش.و البته بعد از هر تماس تلفنی، نفس راحت من و شکرهایی که دارم به درگاه خدا میکنم بابت اینکه آخیش اینبار هم به خیر گذشت و جنگی در نگرفت، به سوی آسمان روونه!چقدر خوبه که همه ما فقط گاهی دعامون رو گم بکنیم و نه اینکه گاهی پیداش بکنیم!و چقدر بهتره که وقتی دعامون رو پیدا کردیم، بهش سفت بچسبیم تا دوباره گمش نکنیم!!!اینجوری مطمئنا زندگی زیباتر و قشنگتر و البته قابل تحمل تر میشه...

*وقتی میگن فلانی انگاری دعاش رو گم کرده یعنی همون آدمی که تا دیروز یه جوری رفتار میکرده و خوب و خوش بوده یهو امروز حالش خرابه و قاطیه!اصطلاحا میگن انگاری دعاش رو گم کرده!