-چقدر هوا امروز گرمه.بدتر از اون اینه که وقتی له له زنان میرسی شرکت، میبینی ای دل غافل، آسانسور خرابه و باید پنج طبقه رو پیاده گز کنی!خلاصه که خنکی هوایم آرزوست!!!

-دیشب رفته بودیم کنسرت گروه موسیقی آوازی تهران.خیلی کارشون جالب بود.این گروه، گروهی هستند که ساز ندارن توی گروهشون و تمام صداهایی که درمیارن با دهن هستن.خلاصه که کلی حظ بصر بردیم از کارهای بامزه شون و اداهایی که درمی آوردن و حظ شنیداری بردیم از شنیدن کارهای قشنگشون.یه نمونه کارشون هم اینه!(آهنگ هاچ زنبور عسل)

-در مورد دعوتنامه های اون وبلاگ هم باید بگم که من برای همه دعوتنامه فرستادم.حتی برای کسانی که نمیشناختم و بعد از این همه سال تازه الان اومدن و می گن ما خواننده خاموشت هستیم و دعوتنامه میخواهیم!نمیدونم هم چه بلایی سرش اومده که بعضی ها نمی تونن وارد بشن.از اونجایی که تعداد خواننده ها رو ماکزیمم صد نفر اعلام کرده و من مدتهاست که تعداد دعوتنامه هایی که فرستادم از صد تا زده بالا، فکر کردم شاید مربوط به همون باشه.ولی دیدم که بازم داره تعداد خواننده هایی که نشون میده بیشتر از صد نفره و در نتیجه منم باز دعوتنامه فرستادم!رعنا، منصوره و هستی که درخواست دعوتنامه کردین، من آخه از شما ایمیلی ندارم که براوتون دعوتنامه بفرستم!!!لطفا ایمیلتون(جیمیل باشه حتما) رو در قسمتی که کامنت مینویسین و به جای متن کامنت برام بذارین تا براتون دعوتنامه بفرستم و امیدوارم گوگل جان اجازه بده وارد بشین!!!

-مهمونی های چهارشنبه و پنجشنبه رو رفتم با همون گوله گوله های قرمز روی دست و بازو و پاهام.عین بچه پرروها دامن هم پوشیدم، اونم نه ماکسی، بلکه میدی.بلوز بی آستین هم پوشیدم و گذاشتم همه با دیدن قرمزیهای دست و پام حالشون بد بشه!البته چراغها خاموش بود و شمع روشن بود.فکر نکنم خیلی دیده شده باشن.هر چند الان بهتر شدن، ولی بازم هنوز کاملا از بین نرفتن و یه نموره هم هنوز میخارن!!!

-دیگه اینکه همه چیز در نهایت تکرار و داره روی یک خط صاف طی میشه.حوصله ندارم.نوشتنم نمیاد.مدتهاست کشف کردم هیچ آرزویی ندارم و هیچ چیزی خوشحالم نمی کنه و هیچ چیزی وجود نداره که من واقعا از ته دلم بخوامش.تازه یه چیز دیگه هم کشف کردم و اینه که من توی زندگیم واقعا دنبال هیچ چیزی نیستم  و هر کاری دارم می کنم فقط برای اینه که وقتم بگذره.از درس خوندن بگیر و برو تا سرکار اومدن.و واقعا هیچ قصد و هدف و انگیزه دیگه ای پشتش نیست.
-دیشب که از کنسرت برمیگشتیم ساعت حدود دوازده شب بود، ولی هم ترافیک بود و هم گرمای هوا من رو یاد شبهای کیش می انداخت.تنها چیزی که اون موقع آرزو داشتم این بود که برم توی یه خونه دنج و روشن و خنک پر از آرامش و گل و بدون هیچ مزاحمتی یه موسیقی لایت گوش بدم و ولو بشم روی ملافه های سفید و خنک!من دیگه موقع آرزو کردن خودم رو تنها می بینم و هیچ کسی کنارم نیست.نمیدونم والله ولی می گن که وقتی اینجوری آرزو می کنی همیشه تنها می مونی.راستش قبلا خودم هم به این جور افکار و فکر کردن اعتقاد داشتم.ولی مدتهاست که دیگه به این جور مسائل هم خیلی اعتقادی ندارم.و البته راستش رو بخواین هم وجود هیچ جنس مذکری در کنارم، به هیجانم نمیاره!!!هی هی هی روزگار...طبیعتم بهوت افسرده شد رفت پی کارش!!!

-حوصله آدمها رو هم ندارم.همه حرصم رو درمیارن.موقع رانندگی که نگووو...هر چی فس فسیه میوفته جلوی من، اونم توی کوچه باریک!!!

-شکلات تلخ جان، من الان وقتم آزاده.گفتم بهت خبر بدم که سرم خلوت شده!

-مهرناز، نسترن کجایین؟!خبری ازتون نیست.خوبین؟!
-آهان!راستی اون دو تا لینکی که توی پست قبل گذاشتم، صدای خودم نبود.یکیش هایده بود و یکیش زویا ثابت.من فقط اون آهنگها رو زمزمه می کردم!فکر کردم معلومه صدای خودم نیست!!!

-همین دیگه.نوشتنم نمیاد دیگه.زورکی که نمیشه چیز نوشت.هی دارم چرت و پرت می نویسم!