رزسفید
روزمره گیهای من
Tuesday, January 18, 2011
Capricorn-7
دو سه روزه میخوام بیام و بنویسم ولی هی نشده یا تنبلی کردم.امروز با دیدن کامنت مهرناز دیگه مصمم شدم بنویسم.مهرناز جان ننوشتنم ربطی به بودن برادرم نداره.راستش دوباره در اون یبوست نوشتاری به سر می برم، منتهی این بار مدتش خیلی طولانی تر شده!
اتفاق خاصی نیوفتاده این روزها.زندگی در جریانه.هوا سرده.برف اومده بود که البته با این دو روز آفتابی که تابید همه رو داره کم کم آب می کنه.
به خاطر برف یکی از امتحانهای من کنسل شد و معلوم نیست کی باشه!همون روزی که برف اومد (یکشنبه) و امتحان من کنسل شد، قرار بود بریم برف بازی که به علت سردی هوا و تنبلی و... سر از کافی شاپ جام جم درآوردیم و چای و قهوه نوشیدیم و کیک و تارت خوردیم به جای برف بازی!
یکی از دوستهام که زیر بغلش رو اپیلاسیون کرده بود، زیر بغلش کبود و سیاه و دردناک شده.رفته دکتر و بهش گفتن که این یه نوع قارچه و درمانش کلی طول می کشه.با کلی دارو و کرم اومده خونه و هنوز خوب نشده.برای از بین رفتن جای سیاهی ها هم باید لیزر کنه.البته بعد از درمان کامل!!!فکر کن!من فکر می کنم علتش این بوده که توی آرایشگاه اپیلاسیون کرده و اون مومک مورد استفاده حاوی قارچ بدن یکی دیگه بوده که به بدن دوستم منتقل شده.خلاصه حواستون رو جمع کنید.مام هم استفاده نکنید که خیلی خطرناکه.من خودم چند ساله مام رو گذاشتم کنار و اسپری استفاده می کنم و اون رو هم مستقیم روی بدنم نمیزنم و روی لباسم میزنم.خلاصه که بچه ها مواظب باشین.راستی مهرناز جونم نفهمیدم چرا گفتی اپی لیدی خطرناکه؟چون موها رو از ریشه می کنه خطرناکه؟!بعد اون وقت مومک که خوب نیست، اپی لیدی هم خوب نیست، تیغ هم که حرفش رو نزن، پس باید چیکار کرد اون وقت؟دکلره کرد؟یا لیزرشون کرد؟!
چند نفری دستور پای سیب رو خواسته بودن که براتون میذارم.این دستوریه که من استفاده می کنم.من برای شیرینی پزی و آشپزی اندازه های مشخصی ندارم.اندازه های من به صورت تجربی و حسی به دست اومدن.اندازه های زیر رو به صورت تقریبی براتون می نویسم.

مواد لازم برای خمیر برای یه ظرف پای(قالبی با شعاع تقریبا 25 سانتیمتر)
آرد......................................سه لیوان
کره.....................................100 گرم
شیر یا آب.............................نصف لیوان
شکر...................................یک قاشق غذاخوری
نمک...................................نصف قاشق چایخوری

مواد لازم برای مواد توی تارت
سیب سبز............................سه تا چهار عدد متوسط
کره...................................50 گرم
شکر..................................سه قاشق غذاخوری
دارچین...............................نصف قاشق غذاخوری
تخم مرغ.............................یک عدد

طرز تهیه:
آرد و شیر یا آب رو با نمک و شکر مخلوط می کنیم و هم میزنیم تا گلوله گلوله بشه.بعدش کره رو که باید دمای بیرون از یخچال رو داشته باشه و نه نرم باشه و نه سفت رو بهش اضافه می کنیم و انقدر ورز میدیم تا خمیر سفتی که به دست نچسبه به دست بیاد.(یه ذره ممکنه طول بکشه تا کره توی خمیر آب بشه و خمیر رو از حالت چسبندی دربیاره)خمیر رو برای مدت یک ساعت استراحت میدیم تا جا بیوفته.
بعد از یک ساعت خمیر رو باز می کنیم و یک چهارمش رو کنار میذاریم و سه چهارم بقیه ش رو توی قالبی که یه ذره چرب کردیم پهن می کنیم.
سیب ها رو ورقه ورقه های نازک می کنیم.من خودم پوست سیب ها رو نمیگیرم چون پوست سیب ها یه مزه ترش و شیرین خوبی به پای میده.بعدش ورقه های سیب رو روی سطح خمیر پخش می کنیم.سیب ها باید اونقدر باشن که تمام سطح خمیر رو بپوشونن.بعدش روی سیبها رو شکر می پاشیم و بعدش هم دارچین.میشه شکر و دارچین رو قبلش با هم مخلوط کنیم و این مخلوط رو روی سیبها بپاشیم.در آخر هم کره رو قطعه قطعه کرده و روی سیبها قرار میدیم.
اون یک چهارم خمیر رو که اولش کنار گذاشته بودیم رو با وردنه پهن می کنیم و به صورت نوارهای نازک حدود نیم سانتی می بریم.بعد این نوارهای باریک رو به صورت شبکه افقی و عمودی روی سیبها قرار میدیم و انتهای نوارها رو به خمیر فشار میدیم تا به قالب و خمیر بچسبن.
تخم مرغ رو یه مقدار هم میزنیم تا زرده و سفیدش با هم یک دست بشن و بعدش با قلم مو روی نوارهای باریک پخشش می کنیم و پای رو به مدت حدود یک ساعت توی فر قرار میدیم تا سیب ها پخته بشن و خمیر برشته بشه.البته بستگی به درجه حرارت فر داره که چه مدتی توی فر قرار بدینش.
بعدش یه بوی خوبی توی خونه راه میوفته که نگو...نوش جان.
اینم عکس پای سیب که البته پایی نیست که هفته پیش درست کرده بودم، این پای رو تابستون درست کرده بودم ولی خوب دستورشون یکیه.پس میشه از این عکس برای این دستور استفاده کرد.
مزه این پای ترش و شیرینه تقریبا، اگه دوست دارین که شیرینیتون خیلی شیرین بشه، مقدار شکر رو بیشتر کنین.حواستون باشه دارچین رو خیلی زیاد نکنین چون پای تلخ میشه!اگه خمیر اضافه اومد هم میتونین بذارینش توی یه کیسه و توی فریزر قرار بدینش و دفعه بعد که خواستین پای درست کنین، خمیر رو بذارین بیرون از فریزر تا نرم بشه و بعدش استفاده کنین.می تونین این پای رو مثل بابای من به سبک انگلیسها با بستنی بخورین.(Apple pie and Ice cream) یا خالی یا با چایی.هم گرم میشه خوردش و هم سرد!
پ.ن:سعی می کنم این یبوست نوشتاری رو بذارم کنار، حتی شده روزی، دو روزی یه بار حتی یه خط یا چند خط کوتاه بنویسم تا شاید کم کم پستهام یه بار مثبت و یه دو تا مطلب به درد بخور هم توش داشته باشه.برای وبلاگ نویسیم و نوشتن توی این وبلاگ دارم یه برنامه هایی میریزم تا بتونم مطالب به درد بخور و فراتر از روزمره نویسی هم توش جا بدم و یه نظمی به نوشتنم بدم.چون کلا داشتن نظم توی هرچیزی خوبه!مهرناز جونم مرسی از پیگیریت.
Be the change you want to make

Labels:

8 Comments:
Anonymous شکلات تلخ said...
سلام رزی جون
منم همین طوری درست میکنم.البته پوست سیب رو میگیرم میترسم زیر دندون بیاد.
ولی واقعا پای سیب معرکه ست.
متوجه نشدم از اسپری چه طوری استفاده میکنی؟

Anonymous نونوش said...
نه رزی جون. من روزانه نویسی هاتو خیلی دوس دارم . جز اون کسایی هستی که حتی با موبایل هم اپ میکنی میخونمت :)
درسته ندیدمت اما حسی خیلی دوستت دارم .

Anonymous نازی said...
سلام رزی جان دستت درد نکنه که دستور کیک را گذاشتی
ببخشید من یه کم خنگم میشه بگی خمیر را چطوری تو ظرف می ریزی؟ باید کف و لبه های ظرف را بپوشونه؟ یا نه مثل کیک معمولی خمیر را میریزیم داخل ظرف؟
راستی من واقعا از خوندن وبلاگت لذت میبرم. بوس

Anonymous مهرناز said...
سلام... ممنون رزی جون از لطفت... خب از نظر من تو یه وبلاگنویس نیستی یک دخترخانم هستی که من از طریق نوشته هات باهات ارتباط برقرار میکنم واین ارتباط رو دوست دارم...
راستش در مورد اپی لیدی و موم میتونم بگم که من از اول که شروع به اپیلاسیون کردم با موم شروع کردم بعدکه تکنولوژی پیشرفت کردرفتم سراغ اپی لیدی... اوائل ازش خوشم اومد چون موهای ریز رو هم میکند... بعد شروع کردم هفتهای یکبار اپی لیدی کردن...بعد از یه مدت چشمت روز بد نبینه... همه موهام زیرپوستی و پوستم هم لک و قرمز و .... خلاصه ظاهر نازیبایی پیدا کرد... اون موقع که سه-چهار سال پیش باشه من به فکرم رسید که یه مدت به پوستم استراحت بدم... شروع کردم از کرم موبر استفاده کردن... اوائل سخت بود چون تند تند در می اومد ولی این حسن رو داشت که میتونستی هر وقت بخوای پوستت رو تمیز کنی چون لازم نبود بذاری حتما موها کامل در بیان... این بود که ازش خوشم اومد... در عرض کمتر از یک سال اون ظاهر نازیبای پوست از بین رفت و به ندرت موها نازک و کمرنگ و همینطور کم شدن... این بود که هنوزم از کرم موبر استفاده میکنم و نسبت به اون اوائل خیلی خیلی خیلی موهام کم شده بطوریکه فقط خودم میبینمشون... ولی اگه اون موقع به ذهنم میرسید حتما میرفتم سراغ لیزر...

اون دستور پای سیب رو هم حتما امتحان میکنم... ممنون رزی عزیزم :*

Anonymous پالیزبان said...
مرسی رزی جون که بیادم بودی نمی دونی چه قدر بهم انرژی + دادی .ممنونم .
راستی برای مو زدایی به جز اون سه مورد که نام بردی و لیزر یعنی واقعا دیگه راهی نیست ؟ چه مصیبتی شده ها

Anonymous سحر said...
سلام رزی جونم .خوبی؟
من نوشتنت وحسوحالت رو دوست دارم .همه ما بعضی وقتا حوصله نداریم.بابت پای سیب هم ممنون. درست می کنم.مواظب خودت باش وهر وقت حس نوشتن داشتی بنویس .ما سر می زنیم ومی خونیمت .

Anonymous سارا said...
سلام رز عزیز
من تازه باهات آشنا شدم و متوجه شدم که از یه رشته دیگه در مترجمی زبان ادامه تحصیل می دی برات آرزوی موفقیت دارم.
من هم می خوام همین کار رو کنم ولی منو خیلی ترسوندن که تو گرایش مترجمی رقابت زیاده و سخته واسه همین گفتم خوب آموزش می خونم و کلی هم پول جزوه هاشو دادم ولی فکر می کنم بدرد نخوره این گرایش نظرت چیه؟ مترجمی با ارزش تره نه؟ میتونی راهنماییم کنی عزیزم؟ متشکرم

Anonymous اسکارلت said...
رزی جون. ما هنوز منتظریم باز بیای بنویسی ها... بوس.