هر آدمی باید یه حباب بزرگ شیشه ای داشته باشه، جنسش باید خیلی محکم باشه ولی در عین حال بتونه کش بیاد و اندازه ش بزرگتر بشه، نور باید ازش رد بشه، باید سوراخهای خیلی ریزی هم داشته باشه که هوا هم از توش رد بشه. بعدش باید هر آدمی همه آدمهایی که دوست داره و براش مهم هستن رو ببره زیر این حباب، جوری که همه با هم جمع باشن و کنار هم باشن.اون وقت زیر این حباب همه امن باشن و هیچ خبری از فقر و بیماری و اندوه و زجر و غصه نباشه.زیر این حباب باید شادی باشه، عشق باشه، محبت باشه، سلامتی باشه، پول باشه، دل خوش باشه، خوشبختی باشه، امنیت باشه، همه چیزهای دوست داشتنی با هم جمع باشن اون زیر.بعدش آدمها وقتی که موقع مرگشون شد، خیلی راحت بخوابن و بیدار نشن و به همین راحتی بمیرن.نه خودشون زجر بکشن و نه بقیه عذاب بکشن...

همچین حبابی، مرا آرزوست...