اگه بعد از این دنیا، دنیای دیگه و زندگی دیگه ای در انتظارمون باشه، جوری که ما اونجا بازم مثل اینجا دارای جسم فیزیکی و جنسیت باشیم، به نظرم هر مردی باید توی اون دنیا زن بشه و هر زنی توی اون دنیا باید مرد بشه.اینجوری دیگه مشکلات عدم درک بین طرفین به وجود نمیاد.

هر زنی از اونجایی که قبلا مرد بوده میتونه درک کنه نیاز مردها چیه و هر مردی هم از اونجایی که قبلا زن بوده کاملا نیازهای زنها رو در مواقع مختلف میدونه و درک می کنه.

اینجوری زندگی فکر کنم راحت تر و قشنگ تره.هی هم لازم نیست به جنس مخالف بگیم من الان به چی نیاز دارم و تو رو خدا درک کن و این حرفها.تازه خیلی وقتها می گی و طرف اگه خیلی با فکر و با شعور باشه بعد از یه مدت یادش میره و دوباره روز از نو و روزی از نو!

یعنی من خودم اگه یه روزی مرد بشم قشششنگ میدونم با زنها کی چه جوری رفتار کنم که هم نیازهای اونها تامین بشه و هم خودم لذت ببرم...

این روزها به نظرم خیلی سریع دارن می گذرن.خیلی خیلی زود...سومین روز آخرین ماه تابستونه و این یعنی که تقریبا نصف سال سپری شده...

تاتر خرده خانم رو دیدم.یه سری کتاب جدید خریدم: مردی که گورش گم شد، چه کسی باور می کند رستم، قصه تهمینه، بدون لهجه خندیدن(یه ترجمه دیگه ش رو قبلا خونده بودم و این یه ترجمه جدیدشه)

سریال فرینج رو هم بالاخره سه تا فصلیش که اومده بوده رو دیدم و حالا با دنیایی از سوال نشستم منتظر تا فصل بعدیش بیاد!!!

این روزها توی شرکت یه وقتهایی میخوام داد بزنم و خودم رو از طبقه چهارم پرت کنم پایین.یه مشت آدم بیشعور شدن کارفرما.هی میگن این ساختمونها رو آجری کنین، بعدش می گن سنگی کنین.حالا سنگش تراورتن باشه، بعد میگن نه خیر سنگ لاشتر باشه.بعد دوباره میگن آجری کنین با سنگ مرمریت.آجرش زرد باشه، دو روز بعد میان میگن نه خیر قرمز باشه.حالا کنسول بدین، حالا کنسول ندین، حالا دوباره کنسول بدین...سازه ش به هم میخوره، خب بخوره، دوباره طراحی کنین.هی متریال عوض میشه، تمام دیتیلهاش هم عوض میشه، خب بشه.دوباره بکشین و طراحی کنین...بعد یکی دوتا ساختمون که نیست، مربوط به یه پروژه دولتی میشه که کلی ساختمون غیر تیپ داره توش و هی باید تغییر بدی...یعنی همه مون روانی شدیم از دست این کارفرمای ...

بعد تازه فقط این کارفرمای بیشعور نیست که، جو داخلی شرکت هم بهم ریخته.دوتا از همکارها با هم دعوا کردن و داد و هوار و الان هم باهم قهرن و من به عنوان کسی که با هردوتاشون در ارتباط هستم، رسما بیچاره شدم.هی این میگه و هی اون یکی میگه...

دیروز یه کلمه به این آبدارچی نسبتا جدید شرکت گفتیم میای توی آتلیه و میبینی در بسته س، قبلش یه در بزن و یه کوچولو مکث کن و بیا تو، ما چند تا خانم هستیم و شاید از شدت گرما دکمه مانتویی باز باشه یا شالی روی گردن باشه(هر چند من آدم مذهبی و با حجابی نیستم اصلا ولی برام مهمه که توی محیط کار چه جوری بگردم و یکی از همکارهام هم با حجابه و براش مهمه) آقا جنجالی به پا شد که بیا و ببین، برگشت گفت من شهرستانیم، کارگرم ولی شعور دارم برای خودم چرا خانم فلانی(همکار مربوطه که این حرف رو بهش زد) با من اینجوری رفتار می کنه و ...خلاصه من رسما کف کردم تا جو رو آروم کردم و گفتم هیچ ربطی به شهرستانی بودن تو نداره و ...خلاصه بماند.حال ندارم بنویسمش و دوباره اون همه انرژی ازم بره!!!

امشب دوره دوستانه مونه.توی این دوره ها قرار شده صاحبخونه غذا درست نکنه و هر کسی با خودش غذا ببره.اینجوری خیلی کیفش بیشتره، هم صاحبخونه توی زحمت نمی افته و هم تعدا غذاها بیشتره و تنوع زیاده خلاصه.من تقریبا هر دفعه با خودم دسر هم میبرم و وای به حالم اگه یه روز بدون دسر برم، انقدر همه آه و حسرت می کشن که تصمیم گرفتم هر دفعه یه دسر ببرم حتما.چند شب پیش همین دوستی که این دفعه خونه اونا دعوتیم گفت رزی جان بیزحمت تو غذا نیار، من برات درست می کنم.منتهی حتما یه دسر بیار.منم تصمیم گرفتم حالا که غذا نمی برم بهشون حال بدم و این دفعه دو تا دسر ببرم.آماده که شد عکسهاش رو میذارم.

چند شب پیش بعد از حدود پونزده سال، بدمینتون بازی کردم و وااااااای که چقدر چسبید.اونقدر که تصمیم گرفتم برم و دوتا راکت بخرم.بماند که شبش از شدت بدن درد مجبور شدم مسکن بخورم تا بخوابم!

یه کلاس دارم میرم که اونم خیلی هیجان انگیزه.یه جورایی یه کلاس معماری داخلیه.بعدا بیشتر درباره ش می نویسم.

شهریور عزیز دل من هم اومد.هوا کم کم میره به سمت پاییز و اون بوی جادویی میپیچه توی هوا...به به ...کم کم باید بگم سلام سی سالگی...

مواظب خودتون باشین و تعطیلات خوش بگذره...

پ.ن:دوستان ممنون از احوالپرسیهاتون.مخصوصا مهرناز جونم مرسی.خوبی تو؟!

از وقتی این سریال فرینج رو دیدم هی با خودم فکر می کنم اگر فرضیه وجود دنیاهای موازی واقعی باشه و هر کدوم از ماها یه همزاد توی یه دنیای دیگه داشته باشیم چقدر جالب میشه که مثلا آرزوهامون و خواسته هامون از زندگی یه جور باشه.اون وقت هر آرزویی که من دارم رو همزادم داشته باشه و من به هر آرزوییم که نرسیدم اون وقت همزادم به اون آرزو برسه و بالعکس!!!

ولی نه اینجوری خوب نیست، هر کسی جای خودش رو داره و هر کسی باید جای خودش از خواسته هاش و رسیدن به اونها لذت ببره!

ولی خیلی جالبه اگه این فرضیه واقعا واقعیت داشته باشه!!!

پ.ن: قرار بود جداول انتهای کتاب شفای زندگی رو توی این تعطیلات اسکن کنم و بذارم اینجا ولی تعطیلات خونه نبودم.در اولین فرصت این کار رو می کنم!!!

ویش یو د بست!

آقایون رییس همه دسته جمعی با هم رفتن ماموریت و شرکت دست نیروهای نخودی هستش.همکاران عزیز در حال عشق و کیف هستن و سرعت اینترنت شرکت به طرز وحشتناکی اومده پایین از بس که همه مشغولن!منم یه ذره ول ول گشتم و بعدش نشستم پای کارهام درست عین یه کارمند وظیفه شناس!!!

توی این پست میخوام چند تا سوال رو جواب بدم و چند تا رستوران و تاتر معرفی کنم.(یه ذره کار فرهنگی هم انجام بدم اینجا بدک نیست!)

از اونجایی که بنده کمی تا قسمتی شکمو تشریف دارم اول از همه رستوران ها:

رستوران بیکس، توی مرکز خرید گاندی.به نظرم هم غذاهاش خوب بود و هم محیطش جالب بود.جاتون خالی هفته پیش با اکیپ دوستان اونجا بودیم.

تاتر آقای اشمیت کیه، به کارگردانی داوود رشیدی رو هم چند هفته پیش رفتیم و دیدیم.به نظرم لذتبخش بود.از دستش ندیدن!

فیلم اینجا بدون من رو هم دیدم.به نظرم ساده و روون بود.بماند که من از اول تا آخر فیلم اشک ریختم!!!ولی دوسش داشتم.کاش مرز خیال و واقعیت انقدر زیاد بود که به راحتی قابل تشخیص بود...

همچنان مشغول دیدن سریال فرینج هستم...کلی حرف دارم درباره ش که بزنم...

درباره Mood Ring که توی پست قبل درباره ش نوشته بودم و سوال پرسیده بودین از کجا میشه خریدش، فکر کنم مراکز خرید داشته باشن.ولی خاله خانم جان ما از پاساژ نزدیک خونه مون(پاساژ 110 صاحبقرانیه که بغل پاساژ صدف توی خیابان اقدسیه هستش) خریدن.فکر نکنین حالا این رو بندازین توی انگشتتون خیلی دقیق و کامل احساساتتون رو نشون میده.کاشف به عمل اومده که با تغییر دما رنگش تغییر می کنه.کلا چیز جالبیه ولی قابل استناد نیست.

آهان راستی یه چیز دیگه، من محل کارم هم توی طرح زوج و فرده و هم توی طرح ترافیک و نمیتونم ماشین ببرم و مجبورم که با تاکسی و مترو و پیاده و ...خودم رو به شرکت برسونم (هرچند گاهی قاچاقی ماشین هم میارم و پیه جریمه ش رو به تنم میمالم!!!).از خونه مون هم باید یه ذره پیاده بیام تا سوار تاکسی بشم و برسم به خیابون اصلی.امروز صبح خوابالو داشتم پیاده هلک و هلک میومدم که برسم به خیابون تا سوار تاکسی بشم.منگ منگ بودم که یه آقای باشخصیتی نگه داشت و گفت من تا سر خیابون میرم، اگه مسیرتون هست برسونمتون.منم تشکر کردم و به راهم ادامه دادم.یه ذره جلوتر نگه داشت و گفت افتخار آشنایی میدین و ...از همین حرفهایی که این جور مواقع زده میشه.منم تشکر کردم و گفتم نه، ممنون.اونم تشکر کرد و روز خوبی رو برام آرزو کرد و رفت.همچین که رفت داشتم فکر می کردم من همه راههای آشنایی رو به روی خودم بستم و هر موردی هم که پیش میاد رد می کنم و داشتم به خل و چلی خودم فکر می کردم و اینکه آقاهه با شخصیت بود و کلا مدل ظاهریش از اون مدلهایی بود که من می پسندم، یعنی مردانه و مودب و داشتم به خودم می گفتم سی سالت شد و دست از این کارهات بردار و انقدر جنس مخالف به دور نباش و ...خلاصه داشتم یه سری سناریوی تکراری رو توی مغزم تکرار می کردم که دیدم همین آقای محترم یه ذره جلوتر از من برای یه خانوم دیگه نگه داشت که البته اون خانوم هم سوار نشد و آقا سریعا رفت!!!

یعنی جون به جونشون کنن...

روز خوش عزیزانم!

خاله جان یه دونه از این Mood Ring ها گرفتن برامون و ما هم انداختیم توی انگشتمون.از صبح هی دارم نگاهش می کنم و می بینم رنگش چه تغییری کرده و از نظر احساسی در چه حالتی قرار دارم!

هر کسی از کنار میزم هم رد میشه هی سرک میکشه ببینه من در چه حالی هستم.

پ.ن: این انگشترها نشان دهنده حالات روحی آدمها هستن.با تغییر احساسات رنگشون هم تغییر می کنه.

وقتی رنگ سبز رو نشون میده یعنی حالت نرمال و معمولی داری و هیجان و احساسات خاصی نداری.

وقتی رنگ قهوه ای یا خاکستری رو نشون میده یعنی عصبی هستی.

وقتی رنگ زرد رو نشون میده یعنی هیجان زده هستی.

وقتی رنگ بنفش رو نشون میده یعنی خوشحال یا عشقولانه هستی.

وقتی رنگ آبی یا سورمه ای رو نشون میده یعنی آروم و ریلکس هستی.

وقتی رنگ مشکی رو نشون میده یعنی انگشتر هنوز سرده و با بدنت خو نگرفته.

من از دیشب تا حالا که انگشتره رو دستم کردم اولش مشکی بود و بعدش فقط رنگ سبز و قهوه ایش رو دیدم.

به نظرتون کی چشمم به جمال رنگ بنفشش روشن میشه؟!

هر موقع بنفش شد خبرتون می کنم!

در حال حاضر که در حال نگاشتن این سطور هستم رنگش قهوه ای هستش و اطرافش هم تقریبا سبز شده.خب انگاری دارم میرم به سمت معمولی بودن!!!